اخترشناسان یکی از عناصر مهم حیات را در قرصی از گرد و غبار و گاز پیرامون ستاره های جوان خورشید مانند کشف کرده اند. منظومه سه ستاره جوان IRAS 16293-2422 با فاصلهٔ ۴۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی مارافسای قرار دارد. ستاره های جوان این منظومه جرمی مشابه با خورشید دارند، اما همچنان در مراحل ابتدایی شکل گیری هستند.
تصویری از ساختار مولکولی متیل ایزوسیانات یافت شده در نزدیکی ستارگان جوان IRAS 16293-2422
محققان موفق به کشف یک مولکول آلی پیچیده به نام متیل ایزوسیانات در نزدیکی ستارگان شده اند. به گزارش رصدخانه شمال اروپا این برای نخستین بار است که مولکولی در اطراف ستاره های خورشید مانند یافت می شود، مولکولی که می تواند آثاری از حیات در خود جای داده باشد. قبلا اخترشناسان نوع ساده از قند را در قرص گرد و غبار پیرامون منظومه IRAS 16293-2422 پیدا کرده بودند. این قند که گلیکول آلدئید نام دارد، مرتبط با ایجاد RNA است. همانطور که می دانید، RNA یکی از اجزای مهم حیات برشمرده می شود.
نی لیترینگ محقق رصدخانه ای در هلند و اودرى کوتنس محقق دانشگاه کالج لندن در گزارشی بیان کردند: این منظومه ستاره ای به دادن عناصر مهم ادامه می دهد. پس از کشف قند، حالا موفق به کشف متیل ایزوسیانات شده ایم. این خانواده از مولکول های آلی در سنتز پپتید و آمینو اسیدها نقش دارند که در قالب پروتئین هایی بعنوان اساس زیستی حیات عمل می کنند.
لیترینگ و کوتنس یکی از دو تیم اخترشناسان را تشکیل داده اند که این مولکول جدید را کشف کرده است. اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ رادیویی آرایه بزرگ آتاکاما- آلما(ALMA) در شیلی به نشانه هایی از مولکول های متیل ایزوسیانات در نواحی داخلی گرد و غبار و گاز پیرامون هر یک از ستاره ها دست یافتند. رافائل مارتین دومنک و ویکتور ام. ریویا محققان ارشد مطالعه دوم در گزارشی اظهار داشتند: ما در خصوص نتایج بسیار هیجان زده ایم، زیرا این پیش ستاره ها به خورشیدی که در اوایل حیات خود قرار داشت، شبیه هستند؛ نوعی شرایط حکمفرماست که سیاره هایی به اندازه زمین فُرصت شکل گیری دارند. ما با یافتن مولکول های زیستی در این مطالعه شاید به قطعهٔ دیگری از پازل در فهمیدن نحوه شکل گیری حیات در سیاره زمین دست یافته باشیم.
زمین و سایر سیارات در منظومه شمسی در اثر مواد باقیمانده پس از پیدایش خورشید به وجود آمدند
زمین و سایر سیارات موجود در منظومه شمسی در اثر مواد باقیمانده پس از پیدایش خورشید به وجود آمدند. بنابراین، مطالعه و بررسی ستاره های جوان خورشید مانندی مثل IRAS 16293-2422 می تواند در کسب اطلاعات بیشتر درباره سال های ابتدایی پیدایش منظومه شمسی خودمان کمک شایانی به اخترشناسان بکند. علاوه بر داده های آلما، هر دو تیم محققان از مدل سازی شیمیایی رایانه ای برای درک بهتر منشأ مولکول های متیل ایزوسیانات استفاده کردند.
مدل ها نشان می دهند که احتمالا مولکول ها در ذرات یخی و تحت شرایط آب و هوایی بسیار سرد ایجاد شدند؛ شرایطی مشابه با آنچه که در فضای میان ستاره ای وجود دارد. خب انتظار می رود این مولکول در نزدیکی بسیاری از ستاره های جوان خورشید مانند وجود داشته باشد.
چرا برگهای درختان میریزند؟
این راهی است که درختان از خودشان محافظت کنند و بتوانند از سرمای زمستان جان سالم بهدربرند. برگها در ماههای زمستان میریزند، اگر این برگها بر درختان باقی بمانند و برگهای تازه و جوان به جای آنها سبز نشوند، درختان راهی برای تولید غذای مورد نیازشان نخواهند داشت.
وقتی برگها سبز هستند در نقش عضوی از درخت عمل میکنند. رنگ سبز برگها از کلروفیل موجود در سلولهای برگ ایجاد میشود که نور خورشید را به قند تبدیل میکند و درخت میتواند آن را "مصرف" کند.هر چه هوا سردتر میشود و روزها کوتاهتر و تاریکتر، نور خورشید کمتری بر آنها میتابد و درخت آن ذرات سبز موجود در برگها را مصرف میکند و آنها را برای فصل زمستان در ریشههایش ذخیره میکند. در این جریان، کلروفیلهای سبزرنگ از برگها میروند و رنگهای پنهان برگها خود را نشان میدهند. اولین رنگی که خود را نشان میدهد زرد است پس از مدتی زرد هم جای خود را به تلفیقی از سرخ مایل به قهوهای یا اُخرایی میدهد که در تمام ماههای پاییز بر درختان جلوهگری میکند.
برگ درختان میریزد چون درختان نیازی به آنها ندارند. این کار آنها باعث تضمین بقای طولانی آنهاست. اگر درختان هر سال این کار را نکنند، آب موجود در سلولهای برگها، یخ میزند و به دلیل انبساط آب در جریان تبدیل شدن به یخ، برگها شکاف میخورند و از هم گسسته میشوند.
با سرآمدن فصل زمستان، درخت دیگر برگهای کارا ندارد یعنی برگها دیگر برای درخت غذا تولید نمیکنند و به زودی میمیرند. همچنین در پایان تابستان بیشتر برگها را ات خوردهاند یا به نحوی آسیب دیدهاند، این زمان فرصتی است برای آنها تا زندگی دوبارهای را شروع کنند و برگ جدیدی رو کنند!
بعضی درختان به درختان "همیشهسبز" معروف هستند. همانطور که از اسمشان برمیآید برگهای این درختان در تمام طول سال سبز میماند و فرونمیریزد. دلیل آن هم این است که برگهای درختانی مثل سرو و کاج و صنوبر پوشش ضخیم و چسبناکی از رزین دارند که از برگها محافظت میکنند. این پوشش باعث میشود که برگها یخ نزنند و مثل برگهای باقی درختان در سرما و یخبندان بافتشان از هم گسسته نشود. این درختان نیازی ندارند تا برگهای خود را در پایان تابستان از دست بدهند و برگهای جدید برویانند. بعضی از برگهای این درختان گاهوبیگاه در طول سال میریزد. گروهی از درختان هم "نیمه همیشهسبز" هستند که فقط در سرمای شدید برگهایشان میریزد. اگر زمستان ملایمی باشد همیشه سبز میمانند.
البته برگ این درختان هم می ریزد ، برای اینکه برگ این درختان قطع شده و دیگر آب جذب نمیکنند . وقتی درخت آب موجودش را از دست بدهد، برگها حتی اگر سوزنی باشند نمیتوانند دیگر غذا تولید کنند و میریزند.
درباره این سایت